Dit protocol is onderworpen aan peer review en werd op 19 september 2024 officieel gepubliceerd in een wetenschappelijk tijdschrift, wat een belangrijke mijlpaal is op het gebied van integrale kankerbehandeling. Bekijk het volledige artikel.

Dit baanbrekende werk werd bijgedragen door een team van onderzoekers, waaronder Dr. Makis, een gerespecteerde autoriteit op het gebied van oncologie en metabolisch onderzoek. De expertise van Dr. Makis is instrumenteel geweest bij het vormgeven van dit innovatieve protocol, dat orthomoleculaire geneeskunde combineert met metabolische strategieën om kanker bij de wortel aan te pakken. Zijn werk, artikelen en interviews worden met name veel gedeeld op het “X”-platform.

De bevindingen, gedocumenteerd door een team van onderzoekers en benadrukt in AMG-News, introduceren het eerste uitgebreide protocol dat deze drie antiparasitaire medicijnen combineert voor kankerbehandeling. De studie levert overtuigend bewijs dat deze aanpak nieuwe hoop kan bieden aan patiënten die complementaire of alternatieve kankertherapieën nastreven.

Mitochondriale-Stamcelverbinding (MSCC) Theorie en een Nieuw Kankerbehandelingsprotocol

De mitochondriale-stamcelverbinding (MSCC) theorie stelt dat kanker ontstaat door een tekort aan oxidatieve fosforylering (OxPhos) binnen stamcellen. Dit energietekort leidt tot de vorming van kankerstamcellen (CSC’s), die cruciaal zijn voor tumorgroei, progressie en metastasering. In tegenstelling tot traditionele op genetica gebaseerde kankertheorieën, benadrukt de MSCC metabole disfunctie als een belangrijke aanjager van maligniteit. Door aspecten van de theorie van kankerstamcellen en de metabole theorie te integreren, benadrukt deze benadering de noodzaak van therapieën die gericht zijn op CSC’s en hun abnormale energiepaden.

Ondanks de vooruitgang in kankerbehandelingen, falen standaardtherapieën vaak in het aanpakken van de metabolische kwetsbaarheden van CSC’s. Deze cellen zijn resistent tegen conventionele behandelingen en spelen een belangrijke rol bij tumorrecidief en metastasering. In de afgelopen decennia hebben nieuwe therapieën de overlevingspercentages gemiddeld met slechts enkele maanden verbeterd, wat de dringende behoefte aan alternatieve benaderingen onderstreept. Als reactie hierop is een hybride orthomoleculair protocol ontwikkeld op basis van inzichten uit de moleculaire biologie, farmacologie en klinische studies. Dit protocol is gericht op het verbeteren van OxPhos, het verminderen van de afhankelijkheid van kankercellen van glucose en glutamine en het specifiek richten op CSC’s en metastatische processen.

Belangrijkste concepten van de MSCC-theorie

1. Verminderde OxPhos: Disfunctionele energieproductie in stamcellen kan de transformatie naar CSC’s initiëren, die tumorigenese aansturen (Martinez et al., 2024).
2. Energieafhankelijkheid: Kankercellen zijn sterk afhankelijk van glucose en glutamine om het tekort aan OxPhos te compenseren, waardoor ze kunnen overleven en zich kunnen vermenigvuldigen (Seyfried et al., 2020).
3. CSC-resistentie: Conventionele therapieën slagen er vaak niet in om CSC’s te elimineren, die een sterk tumorvormend potentieel vertonen en metastasering bevorderen (Adams & Strasser, 2008).
4. Tumormicro-omgeving: Mitochondriale disfunctie leidt tot een vijandige micro-omgeving die wordt gekenmerkt door zuurgraad, hypoxie en structurele afwijkingen, wat de groei van kanker verder bevordert (Martinez et al., 2024).
5. Universele toepassing: Deze principes zijn toepasbaar op alle soorten kanker en vormen een uniform kader voor het begrijpen van maligniteit.

Voorgesteld hybride orthomoleculair protocol
Het protocol combineert orthomoleculen, hergebruikte medicijnen, dieetinterventies en complementaire therapieën om metabolische disfunctie aan te pakken en CSC’s te targeten.

1. Orthomoleculen:
   • Vitamine C: Hoge doseringen intraveneuze vitamine C verhogen OxPhos, verminderen oxidatieve stress en induceren selectief de dood van kankercellen, waaronder CSC’s (Fan et al., 2023; Polireddy et al., 2017).
   • Vitamine D: Vitamine D staat bekend om zijn antikankereigenschappen, verbetert de mitochondriale functie en reguleert het cellulaire energiemetabolisme, met name bij patiënten met een tekort (Chandler et al., 2020; Kanno et al., 2023).
   • Zink: Zinksuppletie beschermt mitochondriën tegen oxidatieve schade, verbetert de energieproductie en vertoont selectieve toxiciteit ten opzichte van kankercellen (Hoppe et al., 2021).
2. Hergebruikte medicijnen:
   • Ivermectine: Ivermectine, oorspronkelijk een antiparasitair medicijn, heeft krachtige antikankereffecten aangetoond, het verstoort het kankermetabolisme en richt zich op CSC’s en metastasen (Juarez et al., 2020).
   • Benzimidazolen (bijv. Mebendazol, Fenbendazol): Deze verbindingen remmen de energiepaden van kankercellen en induceren apoptose. Ze zijn veelbelovend gebleken bij de behandeling van gevorderde kankers en worden over het algemeen goed verdragen (Mukherjee et al., 2023).
   • DON (6-diazo-5-oxo-L-norleucine): Deze glutamine-specifieke antagonist verstoort effectief het CSC-metabolisme en de metastasering bij gevorderde kankers (Lemberg et al., 2018).
3. Dieetinterventies:
   • Vastende en ketogene diëten: Beide benaderingen beperken glucose en glutamine, de primaire energiebronnen voor kankercellen, terwijl ze de mitochondriale activiteit versterken en autofagie induceren (Nencioni et al., 2018; Mukherjee et al., 2019).
   • Ketonenmetabole therapie: Dit dieet optimaliseert het vetmetabolisme, verhoogt OxPhos en onderdrukt tumorgroei (Weber et al., 2020).
4. Aanvullende therapieën:
   • Lichamelijke activiteit: Matige lichaamsbeweging verbetert de mitochondriale functie, vermindert de glycolytische activiteit en bevordert apoptose in kankercellen (Jacobs & Lundby, 2013).
   • Hyperbare zuurstoftherapie (HBOT): HBOT pakt tumorhypoxie aan, verbetert OxPhos en vertoont synergie met ketogene diëten (Poff et al., 2016).

Aanbevelingen

Het protocol is ontworpen om aanpasbaar te zijn op basis van individuele patiëntbehoeften en kankertypen. Belangrijke doseringen zijn:

• Vitamine C: 1,5 g/kg/dag intraveneus, 2-3 keer per week toegediend.
• Vitamine D: Tot 50.000 IE/dag bij tekorten, met onderhoudsdoseringen van 2.000 IE/dag zodra optimale niveaus zijn bereikt.
• Zink: 1 mg/kg/dag, aangepast om de serumwaarden op 80-120 μg/dL te houden.
• Ivermectine: De doseringen variëren van 0,5-2 mg/kg, afhankelijk van de graad van kanker, driemaal per week toegediend.
• Benzimidazolen/DON: Gecombineerd of op zichzelf staand gebruik bij gevorderde vormen van kanker, afgestemd op de tolerantie en beschikbaarheid van de patiënt.

Het protocol omvat ook dieetinterventies zoals vasten of ketogene diëten en aanvullende therapieën zoals HBOT of fysieke activiteit. Monitoring is cruciaal, met regelmatige beoordelingen van bloedniveaus voor vitaminen en mineralen om veiligheid en werkzaamheid te garanderen.

Conclusie

De MSCC-theorie biedt een dwingend kader voor het heroverwegen van kankerbehandeling door de metabole disfuncties aan te pakken die ten grondslag liggen aan maligniteit. Het voorgestelde hybride protocol, ondersteund door uitgebreid onderzoek en klinische inzichten, biedt een uitgebreide aanpak om OxPhos te verbeteren, CSC’s aan te pakken en metastasen aan te pakken. Dr. Makis en zijn team benadrukken de noodzaak van verdere vergelijkende studies om de effectiviteit en veiligheid van deze aanpak ten opzichte van standaardtherapieën te valideren. Deze innovatieve strategie biedt perspectief voor het verbeteren van uitkomsten bij alle soorten kanker, wat de weg vrijmaakt voor effectievere en persoonlijkere behandelingen.

Als u vragen heeft over dit bericht, kunt u gerust een reactie plaatsen of onze vragen-en-antwoorden-sectie bezoeken.