Lintwormen zijn darmparasieten die mensen kunnen oplopen, voornamelijk door het eten van ondergekookt varkens- of rundvlees. De belangrijkste soorten die mensen kunnen infecteren zijn:

• Taenia saginata: Wordt ook wel de runderlintworm genoemd.
• Taenia solium: Bekend als de varkenslintworm.
• Taenia asiatica: Vaak de Aziatische lintworm genoemd.

In de Verenigde Staten wordt aangenomen dat jaarlijks minder dan 1000 mensen lintwormen krijgen. Het precieze aantal blijft echter onzeker.

Een pinworminfectie is de meest voorkomende intestinale worminfectie in de Verenigde Staten en behoort wereldwijd tot de top. Het komt vooral voor bij schoolgaande kinderen. De minuscule pinwormeitjes worden gemakkelijk van het ene kind op het andere overgedragen, waardoor deze groep bijzonder kwetsbaar is.

Symptomen:

Mensen met pinworminfecties kunnen last hebben van:

• Jeuk rond de anale of vaginale gebieden.
• Slaapstoornissen, humeurigheid, tandenknarsen en algemene rusteloosheid.
• Maagklachten en af en toe misselijkheid.

Hoe het zich verspreidt:

De hoofdoorzaak van een pinworminfectie is het onbedoeld eten of inademen van pinwormeitjes. Deze minuscule eitjes, die microscopisch klein zijn, kunnen naar je mond worden overgebracht via besmette etenswaren, dranken of zelfs door ze aan te raken en vervolgens je mond aan te raken. Nadat ze zijn ingeslikt, reizen deze eitjes naar de darmen waar ze zich in slechts enkele weken ontwikkelen tot volwassen wormen.

Haakwormen zijn parasitaire nematoden die leven in de darmen van hun gastheren, waaronder mensen. Ze veroorzaken verschillende symptomen en worden meestal opgelopen door direct contact met besmette grond.

Symptomen:

Mensen die besmet zijn met mijnwormen kunnen de volgende symptomen vertonen:

• Uitslag op de voeten, vaak een verklikker die de plaats van binnendringen van de larven aangeeft.
• Koortsachtige aandoeningen.
• Ademhalingssymptomen zoals hoesten of een piepende ademhaling.
• Maagdarmklachten waaronder buikpijn, verminderde eetlust en diarree.
• Merkbare gewichtsvermindering.
• Tekenen van bloedarmoede, als gevolg van de bloedzuigende activiteit van de volwassen wormen.

Overdracht:

De levenscyclus van mijnwormen begint met het leggen van eitjes in de darmen, die vervolgens via de ontlasting worden uitgestoten. Als besmette personen buiten poepen of als menselijke uitwerpselen als meststof worden gebruikt, wordt de grond een reservoir voor deze larven. Direct huidcontact, vooral als je blootsvoets over besmette grond loopt, kan leiden tot infectie omdat de larven de huid binnendringen.

Mogelijke complicaties:

De grootste zorg van mijnworminfecties is het bloedverlies dat ze veroorzaken, omdat deze wormen gedijen door zich met bloed te voeden. Aanhoudende, onbehandelde infecties kunnen leiden tot:

• Bloedarmoede: Dit wordt gekenmerkt door symptomen als vermoeidheid, duizeligheid, kortademigheid, pijn op de borst en spierkrampen.
• Eiwittekort: Dit is vooral zorgwekkend bij kinderen en veroorzaakt een achterblijvende fysieke en cognitieve groei.

Behandeling:

Haakworminfecties kunnen worden vastgesteld door middel van ontlastingonderzoek en bloedtests. Eenmaal gediagnosticeerd worden ze behandeld met ontwormingsmedicijnen. Deze medicijnen zijn bedoeld om de wormen uit de darmen te verwijderen.

Veel voorgeschreven medicijnen tegen mijnwormen zijn onder andere:

• Mebendazol: Een oraal geneesmiddel dat een groot aantal darmwormen aanpakt.
• Albendazol: Nog een breedspectrum antiparasitair geneesmiddel.
• Fenbendazol: Wordt voornamelijk gebruikt in de diergeneeskunde, maar kan ook effectief zijn tegen sommige parasitaire infecties bij mensen.

Na de behandeling is het essentieel om een goede hygiëne te handhaven en te voorkomen dat je op blote voeten in mogelijk besmette gebieden loopt om herinfectie te voorkomen.

Giardia is een protozoaire parasiet die een darminfectie veroorzaakt die bekend staat als giardiasis. De ziekte kan asymptomatisch zijn, maar veroorzaakt vaak gastro-intestinale symptomen. Giardia is opmerkelijk omdat het resistent is tegen chloordesinfectie, waardoor het een probleem is in veel watersystemen.

Symptomen:

Giardiasis kan asymptomatisch zijn, maar als er symptomen aanwezig zijn, kunnen deze bestaan uit:

• Diarree: Vooral waterig en mogelijk met een vieze geur.
• Vermoeidheid: Je moe of zwak voelen.
• Maagkrampen en een opgeblazen gevoel.
• Overmatig gas.
• Misselijkheid: Soms leidend tot braken.
• Gewichtsverlies: Over het algemeen door verminderde eetlust of malabsorptie.

Overdracht:

Giardia kan op verschillende manieren worden overgedragen:

• Vervuild water: Dit is een van de meest voorkomende bronnen van giardiasis, vooral in gebieden waar de waterzuivering niet ideaal is. Drinken of zelfs zwemmen in besmet water kan leiden tot de inname van cysten.
• Voedsel: Het consumeren van voedsel dat in contact is geweest met besmet water of is behandeld door iemand die besmet is met Giardia kan leiden tot infectie.
• Van mens tot mens: De infectie kan zich verspreiden door direct contact met een geïnfecteerde persoon. Dit komt vooral voor op plaatsen waar de hygiëne te wensen overlaat, zoals kinderdagverblijven.
• Van dier op mens: Sommige dieren, vooral bevers en sommige huisdieren, kunnen Giardia bij zich dragen. Direct contact met de uitwerpselen van een besmet dier kan leiden tot overdracht.

Preventie:

Het voorkomen van giardiasis draait vooral om hygiëne en waterveiligheid:

• Drink geen onbehandeld water uit meren, rivieren of vijvers.
• Gebruik waterzuiveringstabletten of filters tijdens het wandelen of kamperen.
• Beoefen goede hygiëne, zoals vaak en grondig je handen wassen, vooral voordat je gaat eten of eten klaarmaakt.
• Zorg ervoor dat gemeenschappelijke zwembaden goed worden onderhouden en goed worden gechloreerd.

Behandeling:

Als de diagnose giardiasis wordt gesteld, schrijven artsen meestal antiparasitaire medicijnen voor. De meest voorkomende behandelingen zijn:

• Metronidazol
• Tinidazol
• Nitazoxanide

Zweepworm, wetenschappelijk Trichuris trichiura genoemd, is een van de vele darmparasieten die mensen kunnen treffen. De worm, zo genoemd vanwege zijn zweepachtige vorm, komt veel voor in gebieden met een tropisch klimaat, vooral in gebieden met slechte sanitaire voorzieningen.

Symptomen:

Veel mensen met een zweepworminfectie vertonen geen symptomen. Als er echter wel symptomen optreden, kunnen deze onder andere zijn:

• Bloederige diarree
• Frequente of pijnlijke ontlasting
• Buikpijn
• Misselijkheid en braken
• Hoofdpijn
• Onbedoeld gewichtsverlies
• Fecale incontinentie

In ernstige gevallen kan een zweepworminfectie leiden tot rectale prolaps, waarbij het rectum uit de anus steekt.

Overdracht:

Zweepworminfecties ontstaan meestal door het inslikken van zweepwormeieren. De belangrijkste transmissieroutes zijn:

• Besmette grond: Vaak verspreidt de infectie zich wanneer mensen in direct contact komen met grond die besmet is met menselijke uitwerpselen met zweepwormeitjes. Eenmaal in contact met de grond is het gemakkelijk om de eitjes binnen te krijgen als de handen niet grondig gewassen worden voor het eten.
• Besmet voedsel of water: Het eten van ongekookte, ongewassen of slecht gewassen groenten en fruit of het drinken van besmet water kan ook leiden tot infectie.

Preventie:

De volgende preventieve maatregelen kunnen het risico op besmetting met zweepworm helpen verminderen:

• Beoefen goede hygiëne, inclusief het grondig wassen van de handen met water en zeep, vooral voor het eten en na toiletgebruik.
• Gebruik goede sanitaire systemen om menselijke uitwerpselen te verwijderen.
• Zorg ervoor dat drinkwater uit een veilige en behandelde bron komt.
• Kook en/of was fruit en groenten grondig voor consumptie.

Behandeling:

Wanneer bij iemand een zweepworminfectie wordt vastgesteld, wordt deze meestal behandeld met antiparasitaire medicijnen, zoals:

• Albendazol: Wordt vaak voorgeschreven voor verschillende wormbesmettingen, waaronder zweepworm.
• Mebendazol: Ook veel gebruikt voor de behandeling van zweepworminfecties.
• Fenbendazol: Een andere optie in sommige gevallen.

Het is belangrijk om de aanbevolen dosering en duur van deze medicijnen te volgen om de wormen effectief uit te roeien. Als je een zweepworminfectie vermoedt, is het essentieel om naar een zorgverlener te gaan voor een juiste diagnose en passende behandeling.

Rondwormen zijn parasitaire organismen die in het lichaam verblijven. Infecties door deze parasieten kunnen leiden tot symptomen zoals diarree en koorts. De meest voorkomende soorten spoelwormen bij mensen zijn spoelwormen en ascariasis. Hoewel deze infecties vaak worden geassocieerd met reizen naar plaatsen waar sanitaire voorzieningen en hygiëne tekortschieten, is het de moeite waard om te weten dat kinderen in de VS er ook vatbaar voor zijn.

Ascariasis: Oorzaken en symptomen

Ascariasis, een soort rondworminfectie, verspreidt zich voornamelijk door gebrekkige hygiëne. De wormen gedijen vaak in menselijke uitwerpselen. De overdracht vindt meestal plaats wanneer mensen onbewust besmette oppervlakken aanraken en vervolgens hun mond aanraken. In sommige gevallen kan men levende wormen in de ontlasting aantreffen. Als je symptomen vertoont, kunnen deze bestaan uit:

• Hoesten.
• Onderbroken slaap.
• Koortsig gevoel.
• Algemene rusteloosheid.
• Intense pijn in de buik.
• Misselijkheid die leidt tot braken.
• Ademnood of piepende ademhaling.
• Tekenen van ondervoeding.
• Vertraging in groei of ontwikkeling.